Obrona cywilna to system, mający na celu ochronę ludności cywilnej przed niebezpieczeństwami wynikającymi z działań zbrojnych, klęsk żywiołowych lub katastrof, przezwyciężanie ich następstw i zapewnienie warunków koniecznych do przetrwania. Siłą obrony cywilnej jest jej powszechność, co oznacza, że wszyscy obywatele uczestniczą w ochronie grup ludzi, którzy znaleźli się w sytuacji zagrożenia. Powszechność ta wymaga odpowiednich kwalifikacji i wiedzy o sposobach szybkiego reagowania w sytuacji zagrożenia.
Podstawowe informacje o Obronie Cywilnej
Obecny kształt Obrony Cywilnej w Polsce normują:
Protokół Dodatkowy I do Konwencji Genewskich z 12 sierpnia 1949 roku, dotyczący ochrony ofiar międzynarodowych konfliktów zbrojnych, sporządzony w Genewie dnia 8 czerwca 1977 roku (Dz.U. 1992, Nr 41, poz. 175), który Rzeczpospolita Polska przyjęła 19 września 1991 roku.
W Dzienniku Ustaw z 2022 roku pod poz. 655 opublikowania ustawę o „O obronie Ojczyzny” która weszła w życie 23 kwietnia 2022 roku. Ustawa ta anulowała wszystkie zapisy dotyczące obrony cywilnej umiejscowione dotychczas w ustawie o powszechnym obowiązku obrony Rzeczpospolitej Polskiej./ wykreślono dział IV przedmiotowej ustawy traktujący o obronie cywilnej. Zadania dotychczas określone w dziale IV wskazanej wyżej ustawy, w tym związane z zadaniami określonymi w art. 61 Protokołu dodatkowego I do Konwencji genewskich z 12 sierpnia 1949 r. przyjętych, ratyfikowanych i potwierdzonych przez Rzeczpospolitą Polską w 1991 r. zostaną „przeniesione – transformowane” na potrzeby systemu ochrony ludności/.